Specjalistyczna przychodnia i poradnie dziecięce w Krakowie

Maluchy z klubu dziecięcego w Krakowie - Edukacja i rozwój

Dbamy o indywidualny rozwój każdego dziecka

Poradnia rehabilitacyjna

Integracja sensoryczna dla dzieci - wspieramy rozwój dziecka poprzez bodźce zmysłowe

Terapia polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych dziecku z otoczenia poprzez zmysły takie jak: dotyk, wzrok, słuch, smak, węch oraz czucie głębokie i równowaga. Zajęcia odbywają się w sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce do stymulacji zmysłów. Nasi terapeuci przygotowują dla każdego dziecka indywidualny program. Sprzyja to utrzymaniu zainteresowania malucha i wzmocnieniu efektu. Metoda ta jest najczęściej wykorzystywana w pracy z dziećmi z autyzmem, Zespołem Aspergera, Zespołem Downa, mózgowym porażeniem dziecięcym, zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, trudnościami w uczeniu się oraz nadpobudliwością psychoruchową (ADHD).

 

 

Terapia ręki u dzieci

Terapia ręki jest elementem wielospecjalistycznej opieki jaką oferuje Centrum Małego Dziecka ma na celu usprawnianie funkcji percepcyjno–motorycznych, dzięki którym dziecko osiągnie optymalny poziom w zakresie samoobsługi oraz doskonalenie sprawności manualnej i grafomotoryki.

Sukces w procesie terapii ręki zależy od właściwej oceny problemu, uchwyceniu czynników zaburzających pracę rąk oraz ułożeniu na tej podstawie optymalnego planu terapeutycznego odwołującego się do etapów nabywania umiejętności poznawczo–motorycznych.

Czynników zaburzających i utrudniających pracę ręki jest bowiem bardzo wiele, nie zawsze jednak należy ich szukać w samej ręce.

Terapia ręki jest procesem terapeutycznym wykorzystującym wiele metod funkcjonalnych tj. NDT Bobath , PNF , SI , techniki manualne etc.

 

Leczenie zaburzeń wzroku - Terapia widzenia dla dzieci

Terapia widzenia polega na usprawnianiu narządu wzroku, czyli na rozwijaniu umiejętności posługiwania się wzrokiem poprzez zastosowanie odpowiednich ćwiczeń dostosowanych do potrzeb pacjenta.

W ramach standardowego badania w zakresie rehabilitacji wzroku oferujemy:

• Diagnozę funkcjonalną widzenia u dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju
• Ocenę ostrości wzroku do dali i do bliży
• Ocenę ruchomości gałek ocznych
• Określenie punktu bliży konwergencji
• Badanie widzenie obuocznego

Terapia widzenia stosowana jest u pacjentów:

• z zezem i niedowidzeniem
• w zaburzeniach konwergencji
• w zaburzeniach fiksacji, śledzenia, podstawowych i wyższych funkcji wzrokowych.

Przeprowadzamy test różnicowania kolorów.

 

 

Rozwój zdolności mowy dzieci - Neurologopedia

Wspieramy rozwój mowy oraz komunikację z dzieckiem

Prowadzimy terapię zaburzeń ustno-twarzowych dzieci, terapię zaburzeń karmienia oraz opóźnionego rozwoju mowy. Zajmujemy się również stymulacją neurologopedyczną dzieci z zespołem wad wrodzonych, mózgowym porażeniem dziecięcym czy upośledzeniem umysłowym. W terapii neurologopedycznej uwzględniamy podejście ogólnorozwojowe.

Wykorzystujemy metody takie jak:

Metoda Neurofunkcjonalnej Reorganizacji Padovan NFR

Metoda oparta jest na koncepcji terapeutycznej, która zakłada powtórzenie etapów rozwoju neurofizjologicznego w procesie terapii. Cechą charakterystyczną terapii jest przejście przez kolejne fazy neuroewolucyjnych wzorów ruchu – specyficznych dla narządów ruchu człowieka oraz jego procesów przyjmowania postawy ciała, a także wzorów właściwych narządowi mowy, które odpowiadają za kontrolę mięśni niezbędnych w wytwarzaniu mowy. Terapia uwzględnia także powtórzenie sekwencji ruchów związanych z małą motoryką oraz sekwencji ruchów gałek ocznych i związanych z nimi mięśni. Istotnym elementem terapii jest rytm (synchronizacja) i równolegle prowadzona stymulacja słuchowa. Metoda Padovan zakłada powtórzenie nabytych procesów ruchu, mowy oraz myślenia w sposób dynamiczny, tak aby centralny system nerwowy był stymulowany poprzez stawianie mu celów rozwojowych.

Terapia pozycji oralnej OPT

Metoda S. R. Johnson reprezentuje paradygmat leczenia taktylno – proprioceptywnego, różnego od tradycyjnych metod wzrokowo – słuchowych. Jest formą interwencji oromotorycznej, ale ukierunkowanej tylko na wywołanie produkcji dźwięku mowy. Terapia przeznaczona jest dla pacjentów z deficytami pozycji oralnej w relacji do zaburzeń mowy lub/i karmienia. Celem terapii ustno-motorycznej jest regulacja wrażliwości dotykowej w obrębie jamy ustnej, polepszenie precyzji zamierzonych ruchów struktur oralnych dla produkcji mowy, a co za tym idzie poprawa komunikacji. Metoda uwzględnia również terapię karmienia w ujęciu sensomotorycznym.

Sensomotoryczna Integracja Odruchów

Dziecko rodzi się z całym kompleksem odruchów, które pozwalają mu przystosować się w naturalny sposób do środowiska które je otacza. Odruchy są neurofizjologiczną podstawą procesów rozwoju i uczenia się, wpływają na funkcjonowanie mózgu, a tym samym aktywizują procesy myślowe i intelektualne dziecka. Z różnych powodów odruchy mogą nie wykształcić się we właściwym czasie, nie rozwinąć, nie dojrzeć i nie zintegrować na poziomie neurosensomotorycznym z ogólnym systemem ruchów. Niezintegrowane odruchy kierują aktywność mózgu do tyłomózgowia, aktywizując strategię obronną, co w dłuższej perspektywie prowadzi do przeciążenia procesów nerwowych, nieprawidłowego napięcia mięśniowego, przeszkadza adekwatnej percepcji, kształtowaniu nawyków racjonalnego myślenia i posługiwania się wiedzą oraz wpływa na profil emocjonalny dziecka. Celem programu jest aktywizacja układu proprioceptywnego, przedsionkowego, taktylnego, słuchowo – wzrokowego w celu optymalizacji funkcjonowania i uczenia się. Skierowany jest na dojrzewanie – torowanie dróg nerwowych i koordynację różnych schematów odruchów między sobą, co umożliwia rozwój naturalnych programów, w które wyposażeni jesteśmy genetycznie. Pozwala to usprawnić i ulepszyć funkcjonowanie niezależnie od wyzwania rozwojowego.

Ustno – twarzowa terapia regulacyjna wg koncepcji R. C. Moralesa

Metoda ustno–twarzowej terapii regulacyjnej jest elementem całościowej koncepcji neurorozwojowej i polega na oddziaływaniu na mięśnie zaangażowane w proces mowy. Są to mięśnie oddechowe, mięśnie kontrolujące ustawienie głowy, mięśnie twarzy, mięśnie jamy ustnej, gardła, krtani i klatki piersiowej. Za pomocą terapii C. Moralesa mogą być leczone sensomotoryczne zaburzenia sfery ustno – twarzowej, które związane są z trudnościami ruchowymi w zakresie funkcji fizjologicznych, takich jak ssanie, połykanie, gryzienie, żucie, oddychanie. Terapia ustno – twarzowa pozwala znormalizować napięcie wspomaganych grup mięśniowych, a jej celem jest prawidłowe lub zbliżone do prawidłowego torowanie wzorców ruchu kompleksu ustno – twarzowego.

 

Rehabilitacja dla dzieci z Zespołem Downa

Gimnastyka prowadzona w przyjaznym i kolorowym środowisku ma na celu stymulację czuciową i ruchową dzieci z zespołem Downa. Zajęcia wzbogacone są elementami koncepcji NDT Bobath oraz ćwiczeniami z zakresu neurologopedii. Program zawiera zestaw ćwiczeń fizycznych oraz ćwiczeń aparatu mowy dostosowanych do indywidualnych potrzeb dzieci z zespołem Downa.

Ćwiczenia odbywają się przy aktywnym współudziale rodziców

Zapraszamy również na muzyczne zabawy ze śpiewem i ruchem, które wymyślił specjalnie dla dzieci i rodziców muzyk jazzowy i teoretyk muzyki E. E Gordon. Pan Gordon twierdził, że muzyki najlepiej jest się uczyć, na wzór tego, jak uczymy się mówić, czyli niepostrzeżenie i naturalnie: poprzez zabawę, śpiew i ruch. Zajęcia prowadzone są zgodnie z potrzebami dzieci z zespołem Downa Prowadzący zajęcia to nauczyciele różnych dyscyplin muzycznych ze stażem, czynni zawodowi muzycy, absolwenci Akademii Muzycznej w Krakowie i kursów zagranicznych oraz kursu gordonowskiego prowadzonego przez liderów techniki Gordona w Polsce, członków PTEEG, Polskiego Towarzystwa Edwina E. Gordona i założycieli Fundacji Kreatywnej Edukacji Miłosza i Jolanty Gawryłkiewiczów z Bydgoszczy.

 

 

Specjalistyczne metody terapeutyczne

W Centrum Małego Dziecka zapewniamy specjalistyczne metody terapii i rehabilitacji. Pracujemy w oparciu o sprawdzoną wiedzę i światowe standardy. Zobacz pełną listę oraz opis stosowanych przez nas metod terapeutycznych.

 

Wybrane metody fizjoterapeutyczne:

NDT Bobath

NDT Bobath to terapia funkcjonalna, dobierana do wieku i możliwości dziecka. Aktywizuje ona wszystkie układy w ciele pacjenta, po uprzednim specjalistycznym ich przygotowaniu i zabezpieczeniu. Wykorzystuje napięcie męśniowe zbliżone maksymalnie do prawidłowego. Jest prowadzona z zachowaniem liniowości we wszystkich segmentach ciała.

Pierwszy kurs metody NDT Bobath w Polsce odbył się w 1988 r. Poprowadziły go Mary Quinton – fizjoterapeutka wraz z lekarką Elisbeth Koeng (Szwajcaria), które opracowały Metodę NDT-Bobath dla niemowląt. W Polsce Metoda NDT-Bobath stosowana jest z powodzeniem u wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz prezentujących opóźnienia w rozwoju.

Usprawnianie według Metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).

PNF

Metoda PNF (Proprioceptiv Neuromuscular Facilitation), czyli torowanie nerwowo-mięśniowe. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której pacjent potrzebuje. Siła mięśni i zakres ruchu – ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym – są tylko środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja.

Koncepcja ta postrzega dziecko w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Wykorzystanie najsprawniejszych rejonów ciała prowadzi do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych.

Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach. Jest to metoda, w której dziecko musi aktywnie uczestniczyć w terapii, więc jest skierowana głównie do dzieci, które rozumieją polecenia.

Metoda diagnostyczna prof. Prechtla

Metoda Profesora Prechtla służy do jak najwcześniejszego diagnozowania niedojrzałości układu nerwowego, poprzez badanie jakości prezentowanych globalnych wzorcow ruchu (Gms –GENERAL MOVEMENTS). Jej nazwa pochodzi od nazwiska pomysłodawcy.

Metoda polega na ocenie neurologicznej sprawności dziecka, na podstawie obserwacji jego spontanicznych ruchów. Pozwala na wykrycie ewentualnych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego.

Badanie opiera się na nagrywaniu dziecka kamerą, w celu uzyskania materiału do analizy przez eksperta – fizjoterapeutę. Nagrywanie obejmuje kilka filmów w ciągu pierwszych 20 tygodni życia dziecka.

Wnikliwa analiza ruchów dziecka jest możliwa właśnie dzięki nagraniom, które można wielokrotnie oglądać. Pozwala to fizjoterapeucie na wykrycie wszelkich nieprawidłowości i odstępstw od normy ruchowej przewidzianej dla danej grupy wiekowej dzieci.

Metoda jest bezstresowa i przyjazna dziecku. Chodzi o to, by zachowywało się naturalnie, a wówczas wyniki badania są miarodajne. Pozwala na wczesne wykrywanie niektórych wad. W przeciwieństwie do tradycyjnych metod badań, które diagnozę stawiają dopiero w 6 miesiącu życia dziecka – metoda Prechtla pozwala zdiagnozować malca już w wieku 3 miesięcy. Umożliwia TO szybsze rozpoczęcie leczenia i zwiększa szanse dziecka. minimalizując np. ryzyko rozwinięcia się przykurczów.

Pozwala ona na ocenę dziecka jeszcze w łonie matki. Nagrania CD z badania USG w ciąży (które są już standardem w nowoczesnych gabinetach ginekologicznych) warto pokazać do analizy fizjoterapeucie. Już ruchy dziecka w łonie matki mogą być ważnymi sygnałami dla lekarza.

Metoda TIMP

Test zaburzeń motoryki niemowląt (test TIMP – Test of Infant Motor Performance).

Twórcami tej metody są wykładowcy z Uniwersytetu z llinois w Chicago: S.K. Campbell, T.H. Kolbe i inni. Test jest przeznaczony dla dzieci urodzonych po 32. tygodniu ciąży. Nieprawidłowe wyniki są wskazaniem do rozpoczęcia wczesnej rehabilitacji. A następnie TIMP pozwala na określanie postępów prowadzonej terapii.

Test TIMP składa się z: 13 prób polegających tylko na obserwacji oraz 29 prób wywoływanych. Badania wykorzystujące test TIMP, wskazują na jego dużą wartość prognostyczną odnośnie rozwoju ruchowego (motoryki dużej) w 12. miesiącu życia.

Kinezjotaping

Metoda oklejania specjalną taśmą (Tape). Elastyczny, przepuszczający powietrze i samoprzylepny Tape, który odpowiada właściwościom elastycznym ludzkiej skóry. Wynalezienie taśmy w połączeniu z wiedzą z zakresu kinezjologii, doprowadziło do całkiem nowej koncepcji leczenia. Istnieje ściśle określony sposób oraz techniki klejenia.

Kinezjotaping stymuluje wszystkie układy: limfatyczny, krążenia, reguluje tonus mięśniowy i aktywuje układy uśmierzające ból. W wyniku rozwoju tej metody wyłoniły się różnorodne możliwości zastosowania jej w profilaktyce, fizjoterapii sportowej oraz pediatrycznej – jako uzupełnienie terapii funkcjonalnych.

Terapia Manualna

Terapia Manualna to dynamiczny system leczenia zaburzeń czynności narządu ruchu. System ten dostosowuje swoje procedury diagnostyczne oraz lecznicze do nieustannej zmienności organizmu. Narząd ruchu ujmuje jako sferę integrującą osobowość. W następstwie dysfunkcji narządu, pojawia się czynnościowa zmiana stanu tkanek, które przyjmują patologiczną aktywność biologiczną i mogą generować objawy chorobowe.

Zaburzenia czynności narządu ruchu to zatem nie tylko problem bólów kręgosłupa, głowy, kończyn itd. To także problem dysfunkcji narządów wewnętrznych, wywołujących objawy przypominające choroby tych narządów.

Od pewnego czasu wykorzystujemy niektóre techniki terapii manualnej u pacjentów pediatrycznych, jako uzupełnienie terapii funkcjonalnej NDT-Bobath czy PNF min. W przypadkach asymetrii ułożeniowej u niemowląt.

Osteopatia

Jest to metoda diagnozowania, leczenia, ale przede wszystkim cała filozofia opieki medycznej, zwana też medycyną manualną. Skupia się na przywróceniu naturalnej równowagi organizmu i stara się pomóc w uruchomieniu naturalnych procesów homeostatycznych, które wspierają leczenie.

W sferze diagnostyki osteopatia opiera się na analizie ruchomości tkanki, jako miary jej stanu funkcjonalnego. Zdrową tkankę charakteryzuje pewna fizjologiczna, spontaniczna ruchomość. Tam gdzie organizm utracił naturalną możliwość do samoregulacji na różnych poziomach – począwszy od komórki i tkanki, aż po całe układy, tam prędzej czy później powstaje przeszkoda mechaniczna w wyrażaniu tej ruchomości.

Zatem jakiekolwiek ograniczenie ruchu tkanki, a w dalszej konsekwencji zaburzenie jej prawidłowego napięcia, ukrwienia i kontroli neurologicznej, stanowią dla osteopatii oznaką dysfunkcji i wymagają leczenia. W procesie leczenia osteopata wykorzystuje wyspecjalizowane techniki manualne w celu normalizacji ruchomości tkankowej.

Osteopatia wykorzystuje techniki manualne, jako narzędzie do wzmacniania osteopatycznych właściwości organizmu. Podobnie jak elementy terapii manualnej, wykorzystywana jest w celu uzupełnienia terapii pacjentów pediatrycznych.